خبرگزاری خانه ملت

جلیل رحیمی جهان آبادی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری خانه ملت، با اشاره به رفت و آمد هیات های ایران و سعودی با هدف بازگشایی سفارتخانه ها گفت: ساختمان‌های کنسولگری و سفارتخانه ایران و عربستان برای بازگشایی بعد از چند سال نیاز به بهسازی و انجام اقداماتی دارند.

نماینده مردم تایباد، تربت جام، باخرز و صالح آباد در مجلس ادامه داد: محدودیت هایی در روابط اتباع دو کشور ظرف این مدت ایجاد شده بود که برای برداشتن این محدودیت ها در حال رایزنی و گفتگو هستیم، تصور می کنم ظرف مدتی بازگشایی کنسولگری ها برای صدور ویزا، سفر اتباع و بازگشایی سفارتخانه ها انجام می شود.

وی بیان کرد:  هیات هایی که رفت و آمد می کنند برای انجام کارهای فنی، عمرانی و امور حقوقی است که برای بازگشایی سفارتخانه ها این امور لازم است.

این نماینده مجلس تاکید کرد: عربستان و ایران دو کشور بزرگ منطقه هستند، اقتصاد ایران و عربستان به لحاظ درآمدهای نفتی  جزء کشورهای مهم خاورمیانه است که رابطه این دو کشور می تواند در اوپک در نحوه حضور، سهمیه اوپک و میزان تولید موثر باشد. همچنین همکاری زیست محیطی در منطقه خلیج فارس، همکاری های امنیتی در خصوص بعضی از موضوعات، رفت و آمد اتباع و حل مسئله  حج عمره و واجب و سرمایه گذاری اقتصادی مشترک باید در دستورکار همکاری های تهران و ریاض قرار گیرد.

رحیمی جهان آبادی در خصوص تاثیر رابطه ایران و عربستان بر سایر کشورها گفت: وقتی رابطه ایران با عربستان رو به بهبود باشد طبیعتا امارات، بحرین، کویت حتی اردن و مصر تمایل به بهبود رابطه با ایران دارند که تا کنون نیز ابراز علاقه کرده‌اند و رایزنی هایی در حال انجام است، منجر به گشایش اقتصادی، سیاسی و امنیتی در منطقه خلیج فارس می شود.

این نماینده مجلس مطرح کرد: در جهان امروز منافع اقتصادی و مشترکات فرهنگی برای برقراری ارتباط دولت ها اهمیت ویژه ای دارد، به گونه ای که اگر بخواهیم بین دو کشور و دو مجموعه ای در مناطق مختلف جهان صلح و ثبات ایجاد کنیم باید اجازه دهیم پیوند اقتصادی و منافع مشترک اقتصادی ایجاد شود و با رفت و آمد و ارتباطات بیشتر جوامع برخی از سوء تفاهم های منفی که به مرور زمان شکل گرفته، رفع شود.

عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس با تاکید براینکه در عرصه فرهنگی نیاز به ارتباطات گسترده و دو جانبه داریم، افزود: در عرصه اقتصادی باید زمینه سرمایه گذاری ایران در عربستان و برعکس در بخش های مختلف فراهم شود، پیوندهای عمیق اقتصادی و فرهنگی و رفع سوء تفاهمات است که سیاستمداران را وادار می کند سیاست معتدل تری در قبال هم در پیش بگیرند، اگر جوامع پیوند برقرار نکنند و منافع مشترک اقتصادی ایجاد نشود، قراردادها، گفتگوها و ژست های سیاسی نمی تواند مشکل میان دولت ها را حل کند. تجربه بشر نشان می دهد که چنین پیوندهایی برای اینکه دولت ها و ملت ها بتوانند در کنار هم زیست مسالمت آمیز داشته باشند، لازم است./

پایان پیام